Kunst beleven is leven!

Is de intense ervaring van klassieke kunstliefhebbers ook te verklaren, zonder aan het begrip Kunst een onaantastbare, goddelijke meerwaarde te geven? Werken van Monet of Beethoven worden intenser ervaren, naarmate de toeschouwer meer persoonlijke band heeft met de maker of het werk. Het lezen van biografieën, bestuderen van stijlgeschiedenis, zelf actief zijn als schilder of muzikant, persoonlijke herinneringen in relatie met een bepaald werk zijn allemaal essentiële aspecten die de kunstbeleving intensiveren. Maar deze aspecten zijn niet voorbehouden aan de kunst al zodanig. Een bakkerszoon die op latere leeftijd terugkomt in een bakkerij, krijgt door zijn persoonlijke herinneringen een zelfde soort intense ervaring.

Hypothese: intens ervaren, waaronder kunstbeleving, kan op alle niveaus. Het ‘kunst’ aspect is een sociale onderscheiding van het intens ervaren van culturele elite. Intens ervaren is niet voorbehouden aan een bepaalde elite. Het is een levensvisie, net als religie. Je kunt er voor kiezen je open te stellen voor intense ervaringen in het dagelijks leven. Kunst hoeft niet langer een 'bedoelde' boodschap te hebben, de toeschouwer is vrij in het kiezen van betekenis. Mooie natuur kan ook intens ervaren worden, en als ‘kunst’ ervaren worden. Of een tafereel in de supermarkt.

Jonge kunstenaars plaatsen een kader om alledaagse voorwerpen en situaties. Films zijn soms simpelweg stukken ‘werkelijkheid’ die kunst worden, door ze in een bioscoop te bekijken. John Cage probeerde weg de mensen anders naar de wereld te laten luisteren. Dit betekent volgens mij: ‘Kijk om je heen: kunst is overal, als je het wilt zien. Loop nu uit deze bioscoop/tentoonstelling en ga door met het zien van de kunst. Ervaar intens!’