Posts
Cultuurdagboek, kunstdagboek. Over het beleven van kunst, en de kunst van het leven. Over vrouwen liefhebben.
Ik betaal geen 8 euro om het Städelmuseum in te komen. Liever kijk ik een half uur naar de ansichtkaarten. Waarvan ik er vervolgens één voor 90ct meeneem. Maar welke dan. Al die emoties, veel te dicht op elkaar op een rek. Met welke kan ik me identificeren? Wil ik me identificeren? De emotie die past bij het moment, alleen, sereen, in de Duitse stad naast Mainz. Niet afgewezen, niet gesproken. Geen vragen. Ze heeft een man. Ik kies, een handvol kaarten, leg ze terug, pak anderen. Kleuren die me aanspreken. Gezichten. Design dat past bij haar, en dat ik ineens in mijn eigen huis verlang. Ik kies de uitgeputte pelgrim. Dat ben ik. Moe, maar sereen. Rust en gelukgevoel.
Wat is dan mijn kunstbeleving? Dat het gaat om wat ik erbij voel. Achter op de kaart staat 'Jacob's droom'. Wie is Jacob dan? Die vraag, en dat het totaal zeker is dat de betekenis anders is dan de mijne. Het verschil, of juist de overeenkomst? De algemene emotie die ik blijkbaar heb herkend.
Het is 15.45, en dichter bij huis zou ik nooit in zoveel rust een geschikt dagboek hebben uitgezocht. Het schreeuwende kapitalisme, overvloed aan eten, maakt me gestresst. Leidt me af van waar het om ging.
Langzaam schrijven.
Niet wat je doet, maar hoe je doet.
Rustig blijven
Voelen
Schrijven over passie. Die of die vrouw? Of toch een man.
Of terug naar de kunstbeleving. Het algemene. Voor wie schrijf ik dit eigenlijk?
Voor mezelf en het antwoord op de vraag.
Waarom raakt kunst
mij
meer dan anderen
of anders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten